به گزارش ایلنا از البرز، فرشاد اوجانی در یادداشتی نوشت:

«قبل از آغاز سال ۱۴۰۲ با حذف ارز ترجیحی شاهد افزایش قیمت مواد خوراکی، غذایی، درمانی، داروئی و حدود ۳۰۰ قلم کالا بودیم. این در حالی است که قیمت پوشاک و هزینه مسکن معضلی برای خانواده کارگران و بازنشستگان شده است در حالی که طی یک هفته، کالاهای کشور ۳۰۰درصدگران می شود. کار به جایی می رسد که سه دهک از مردم این جامعه، طی یک سال گذشته، فقط ۶ کیلو گوشت مصرف کرده اند اما در سال ۱۳۶۸، توانایی خرید حدود ۱۲۸ کیلو گوشت را داشتند.

حال این سئوال مطرح است که چرا نسبت به سه دهک پائین جامعه که اکثرا کارگر و حقوق حداقل دریافت می کنند، هیچکس اظهارنظر نمی کند؟ 

مسئولان فکر کردهاند چرا اکثر جامعه کارگری به آینده شان امیدی ندارند؟ آیا می دانند خرید مسکن برای یک کارگر ۱۲۰ سال زمان می برد؟ آیا می دانند هیچ وقت حقوق یک کارگر حتی تا ۴۰ سال آینده به تورم نمی رسد؟ 

مگر جز این است که گرانی و تورم باعث از بین رفتن بنیان های اخلاقی، فرهنگی و سنت ها می شود؛ حال چه شده که دولت مردان با توجه به موارد ذکر شده با افزایش ۲۷درصدی دستمزد، قانون کار را زیر پا گذاشته و اقدام به ذبح قانون کار کرده اند؟»

انتهای پیام/